بیت (شعر)

کوچک‌ترین واحد کامل در شعر (کلاسیک) فارسی یک بیت‌ است که دو مِصرَع یا مصراع را شامل می‌شود.

بیت در زبان عربی به معنی خانه و در اصطلاح حداقل شعر است که از دو مصرع تشکیل شده باشد.

نمونه:

=== بیت مُصَرّع ===

اگر هر دو مصراع یک بیت قافیه‌دار باشند، آن بیت را مصرّع می نامند؛ یعنی قافیه دار.

نمونه:

== منابع ==

* همایی، استاد جلال‌الدّین. فنون بلاغت و صناعات ادبی، جلد اوّل (صنایع لفظی بدیع و اقسام شعر فارسی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴
* احمدی گیوی، حسن، و دیگران. زبان و نگارش فارسی، چاپ دهم، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، زمستان ۱۳۷۴