گویش‌های لارستانی

گویش‌های لارستانی یا لاری گروهی از از گویش‌های فارس است که گاه به خاطر تفاوت‌های زیاد آن با فارسی معیار به عنوان یک زبان از شاخهٔ زبان‌های ایرانی‌تبار جنوب غربی نیز قلمداد شده‌است. گویش لارستانی گویشی است که مانند زبان فارسی در شاخه زبان‌های ایرانی جنوب غربی قرار می‌گیرد. این گویش را می‌توان به پارسی میانه ارتباط داد. این گویش گونه جنوب غربی خالصتر از گویش پارسی مدرن است که تحت تاثیر گویشهای شمالی قرار گرفته‌است.

لارستانی گویش ساکنان جنوبی استان فارس و مردم غرب هرمزگان است که در منطقه وسیعی به نام لارستان کاربرد دارد. اگرچه به گویش همه ساکنان لارستان، لاری گفته می‌شود، این گویش در جای جای این منطقه نمودهای گوناگونی دارد که بیشتر این تفاوت‌ها در تلفظ واژگان است. گویش لارستانی بیش از نُه لهجه را دربر می‌گیرد: لاری، فرامرزی، کُوخِردی، خُنجی، اسیری، اِوَزی، جناحی گَوده‌ای، گِراشی، فیشوَری، فداغی، بیخه‌ای و بَستَکی.

ما لچانوا زبان شناس معاصر روسی، عقیده دارد که کومزاری نیز یکی از لهجه‌های لارستانی است.

== جستارهای وابسته ==

* اچمی

== پانویس ==

== منبع ==

* احمد نور احمدی؛ بررسی تطبیقی فعل، ضمیر و واژه در زبان لاری با فارسی میانه