فهرست ظرف‌های شراب‌خوری

در زبان فارسی برای ظرف‌های میگساری نام‌های گوناگون با ویژگی‌های گوناگونی وجود دارد. چندتا از آنها به ترتیب کوچک به بزرگ این‌ها هستند:

* پیک: لیوانک شیشه‌ای عرق خوری
* چَتوَر: بطری به اندازه یک چهارم شیشه‌های معمولی، چتول هم می‌گویند
* پیمانه: لیوان باده خوری، رطل هم می‌گویند
* جام: لیوان شیشه‌ای باده خوری
* پیاله: کاسه کوچک بی پایه
* تغار: آوند نسبتاً کوچک
* مینا: شیشه باده خوری
* ساغر: کاسه پایه دار
* سبو: کاسه سفالی دسته دار
* سبوچه: سبوی کوچک
* تُنگ: آوند شیشه‌ای گردن باریک، صراحی هم گفته اند.
* سَکره: تنگ سفالین بزرگ (از گویش لارستانی)
* هَسی: تشت سفالین (از گویش لارستانی)
* تَکوک: آوندهایی که به شکل جانوران درست می‌شده.
* ساتگین: آوند شیشه‌ای بزرگ و استوار باده خوری
* زیغال: جام شکم بزرگ یک نفره، قدح هم گفته اند.
* پارچ: کاسه‌ای بزرگ که دور می‌گردانند.
* قرابه: آوند شیشه‌ای شکم بزرگ
* چمانه: نیم-کدوی تراشیده و نگارینی که با آن می‌می خوردند.
* کوزه: آوند سفالین نسبتاً بزرگ
* خُم: بزرگ‌ترین آوند باده سازی و باده خوری (در اصل خُنب بوده)
* خمره: همان خم

== جستارهای وابسته ==