فهرست روشن‌ترین ستارگان
این فهرستی است از روشن‌ترین ستارگان آسمان شب به ترتیب از پرنورترین به کم‌نورترین است. این فهرست تا قدر ظاهری ۲ ادامه دارد. قدر ظاهری تمام ستارگان به درخشندگی و فاصله آنها از ما وابسته است. برای نمونه ستارهٔ سهیل در اصل بسیار روشن‌تر از ستارهٔ شباهنگ است ولی بخاطر این‌که سهیل نسبت به شباهنگ از ما خیلی دورتر است قدر ظاهری‌شان (یعنی نورانی بودنشان) تقریباً یکسان و برابر است.
برای فهرستی از کلیه ستارگان شناخته‌شده در قدیم به فهرست نام‌های سنتی ستارگان رجوع کنید.
*درخشندگی بسیاری از ستارگان متغیر است. مقدار ذکرشده یک اندازه میانگین است.
باید در نظر داشت که درخشندگی سیاره‌های تیر، ناهید، بهرام، مشتری و کیوان نیز در محدوده همین جدول قرار دارند.
اگر همه ستارگان را در ۱۰ پارسکی (هر پارسک برابر است با ۳۰٫۱ میلیون میلیون کیلومتر) بچینیم درخشندگی ستارگان به این ترتیب خواهد بود:
* ۱- سهیل (درخشندگی آن ۱۹۰۰ برابر خورشید است.)
* ۲- بزبان (یک غول سرخ است.)
* ۳- کرکس نشسته
* ۴- شباهنگ (یک جفت کوتوله سفید به نام توله دارد.)
* ۵- رجل قنطورس
== نام‌های دیگر ==
برخی از ستاره‌ها نام‌های گوناگونی در زبان فارسی دارند. گروهی از این نام‌ها از زبان پارسی میانه به ما رسیده‌اند مانند ونند، اپوش، تیر، تیشتر، سدویس، میخگاه، اسپور، بشن، یوغ، درفشه (درفشگ)، پسی، پها، پرک، اگست، پارند، مزده‌داد.
* شباهنگ: شِعرای یمانی، کاروان‌کُش، وَراهَنگ، شب‌کش، تیر، تیشتر.
* سهیل: پَرَک، اگست
* بزبان: عَیّوق، پارَند، مَزده‌داد
* نگهبان شمال: سِماک رامح، حارس شمال، حارس‌السماء.
* کرکس نشسته: نسر واقع، وَنَند.
* کرکس پرنده: نسر طائر، یوغ (در پارسی میانه)
* بزبان: نگهبان، عیوق.
* پای شکارچی: رجل‌الجبار، رجل‌الجوزا
* شانه گاوران: منکب الجوزا
* قلب عقرب: سَدویس، اپوش، دل
* رأس پیکر پسین: رأس التوأم الموخّر
* رأس پیکر پیشین: رأس التوأم المقدم.
* جمع رأس پیکر پسین و رأس پیکر پیشین را در پارسی میانه رَخوَت می‌نامیدند.
* ابط الجوزا: یدالجوزا، بَشن
* شوله: دِرَفشه (درفشگ)
* سماک اعزل: اسپور
* دبران: پسی (پَسیگ)، پَها، چشم گاو
* هقعه‍‌الجوزا: بُزیسر
* شرطین: پَدیسپَر
* ستاره قطبی: جدی، میخگاه
* قائد: قائد بنات النعش، راهنمای هفت‌اورنگ
* شانه ارابه‌ران: (منکب ذی‌العنان)
* ناطح: رأس حَمَل
* دنب: ردف
== منابع ==
* هاج، پاول، ساختار ستارگان و کهکشانها، ترجمه توفیق حیدرزاده، تهران: سازمان جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، چاپ دوم، ۱۳۷۲خ، ص۳۰۲.
* دگانی، مایر، نجوم به زبان ساده، جلد ۱ و ۲، ترجمه محمدرضا خواجه‌پور، تهران: سازمان جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، چاپ ششم ۱۳۷۴خ، صص۱۶۹-۱۸۶.
* لغتنامه دهخدا.
* بهار، مهرداد: پژِوهشی در اساطیر ایران، پاره نخست و دویم، چاپ سوم، نشر آگه، تهران ۱۳۷۸، صص۵۷-۶۷.
* آکادمی علوم فضایی ایران
* Bright Star Catalogue {نشان زبان|en}
درباره نویسنده
