عکاسی
عکاسی به فرایند ثبت تصاویر به‌وسیلهٔ دریافت و ثبت نور بر روی یک سطح حساس به نور، مانند نگاتیو (فیلم) یا سنسور الکترونیکی، گفته میشود. الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیا بر روی سطح حساس به نور (هالوژن نقره یا سنسور) تاثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد.
عکاسی دارای سه جنبهٔ علمی، صنعتی و هنری است. عکاسی به‌عنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد و به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و همچنین جنبه‌های هنری نیز در آن ظهور کرد. صنعت عکاسی برروی کاغذ حساس در سال ۱۸۳۹ میلادی بوجود آمد و در سال ۱۸۴۱ میلادی پلاکهای شیشه برای عکاسی اختراع گردید.
== تاریخچه عکاسی ==
کلمه «فتوگرافی» که در فارسی آن را عکاسی می‌خوانیم، از ترکیب دو لغت یونانی ((φωτογραφία (fotografia) پدید آمده‌است. فتو از کلمه “Phos” به معنای نور و گرافی از لغت “Graphi” به معنای نگارش؛ یعنی نوشتن با نور.
> همه منابع معتبر گوناگونِ مجازی و مکتوب، روایت مشابهی از تاریخچهٔ عکاسی ارائه میکنند. آنچه مشخص است این است که سال‌ها قبل از اختراع عکاسی اساس کار دوربین عکاسی وجود داشته‌است. دانشمندی به نام ابن هیثم در قرن پنجم هجری (یازدهم میلادی) از وسیله‌ای به نام «جعبه تاریک» در مشاهدات خورشید گرفتگی خود استفاده کرده بود.
عکاسی به مفهومی که ما امروزه با آن آشناییم، توسط یک فرد کشف نشده‌است، بلکه نتیجه تلاش بسیاری از شیمیدان‌ها است. آغاز آن به سال ۱۷۲۷ میلادی برمی‌گردد. در آن سال شولز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور، تیره می‌شوند. در دهه ۱۸۳۰ یک فرانسوی به نام لویی واگر تصادفا کشف کرد که برای ظهور یک تصویر، می‌توان از یک ورقه مسی پوشیده شده از نقره که به وسیله بخار ید حساس شده باشد، استفاده کرد.
پیدایش عکاسی به اتاق تاریک بر می‌گردد. در حقیقت اتاق تاریک منجر به پیدایش عکاسی و دوربین عکاسی شد. اتاق تاریک عبارت از اتاقی است بی هیچ پنجره. هیچ نوری به آن راه ندارد مگر از طریق روزنه‌ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبروی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یافت. بعضاً نگارگران از تصاویر بازتاب یافته به عنوان الگوی نقاشی‌شان استفاده می‌کردند.
بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچکتر تبدیل شد به دوربین عکاسی. یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت ماده حساس به نور قرار می‌دادند تا تصاویر بازتابش یافته ثبت و ضبط شوند.
در روند تکاملی دوربین، از عدسی و لنز در جایی که روزنه قرار داشت استفاده شد. مواد حساس به نور به فیلمهای عکاسی امروزین تبدیل شدند که در انواع سیاه و سفید و رنگی (نگاتیو) و اسلاید (پوزتیو) موجود است. نگاتیوها طی فرآیند دیگری در آزمایشگاه (لابراتوار) به عکس تبدیل می‌شوند. در ابتدا از آمونیوم دی‌کرومات برای مواد حساس استفاده می‌شد ولی بعد به نیترات نقره تغییر یافت.
> این روند ادامه یافت تا با پیدایش دوربین دیجیتال از حسگرهای حساس به نور به جای فیلم استفاده شد و دوربینهای دیجیتال گسترش چشمگیری یافت اما فیلمهای عکاسی هنوز جایگاه خود را دارند.
نخستین باریک دانشمند فرانسوی به نام ژوزف نیسفور نیپس (joseph Nicephore Niepce) در سال ۱۸۲۲ میلادی موفق به ثبت اولین عکس تاریخ شد. او با قرار دادن یک صفحه فلزی قیر اندود در یک جعبه تاریک از جلوی پنجره تصویرپشت بام را ثبت کرد در آن زمان صفحه عکس به مدت ۸ ساعت تحت تابش نور آفتاب قرار داشت.
> در سال ۱۸۴۰ میلادی یک انگلیسی به نام فاکس تالبوت با اختراع صفحات نگاتیو که می‌شد از روی آن بارها تصویر پوزیتیو چاپ کرد. گام بزرگی در پیشرفت عکاسی برداشت. این اختراع هنوز پایه واساس فیلمهای عکاسی جدید است.
با پدید آمدن مکروفتوگرافی (به ویژه عکاسی هوایی) و میکروفتوگرافی (عکاسی ذره‌بینی) دید تازه‌ای به بافت‌های اثر ایجاد شد که پیش از این انسان بدان دسترسی نداشت.
== تجهیزات عکاسی ==
===== دوربین =====
تصویر قسمتهای مختلف یک دوربین تک لنز را نشان می‌دهد.۱ – لنز دوربین ۲ – نگهدارنده لنز ۳ – دیافراگم ۴ – – ۵ – فیلم عکاسی ۶ – – ۷ – شاتر ۸ – دکمه کنترل سرعت عکسبرداری ۹ – – ۱۰ – چشمی ۱۱ – – ۱۲ – حلقه فوکوس
> دوربین عکاسی از یک اتاقک تاریک تشکیل شده که بر جدارهای آن یک عدسی محدب با فاصله کانونی ثابت قرار دارد. در جدار مقابل این عدسی فیلم و بین فیلم و عدسی دیافراگم وجود دارد. علاوه بر این دوربین به دستگاه تنظیم فاصله (مسافت یاب نوری)، شاتر یا بندان، نورسنج (طیف سنج نوری) و منظره یاب مجهز است.
در هنگام عکسبرداری عدسی دوربین را جلو و عقب می‌بریم تا آنکه در منظره یاب تصویر واضحی از جسم مورد نظر دیده شود. در این حالت تصویری حقیقی و معکوس می‌تواند روی فیلم تشکیل شود که با فشار دکمه دیافراگم باز میشود و نور در مدت مشخص به فیلم می‌رسد و تصویر جسم را روی آن بوجود می‌آورد. در دوربینهای مدرن به جای فیلم یک حسگر تصویر قرار دارد.
دوربینها از نظر کارکرد به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند، از جمله:
* آنالوگ
* دیجیتال
* دید در شب
* شکاری
* دوربین تفنگ
* مداربسته
* مساحی
* عکسبرداری هوایی
* تاکتیکال
===== فیلم =====
فیلم عکاسی به گونه خاصی تهیه شده‌است یعنی آنکه مواد شیمیایی خاصی در بر دارد که نور می‌تواند بر آنها اثر بگذارد و تصویر خارجی بر آن نقش ببندد. یکی از بهترین روشهای عکسبرداری (نورنگاری)، آشکارسازی تابش به‌وسیله دانه‌های املاح هالوژنی نقره‌است. چرا که برای حساس کردن یک بلور هالوژنی نقره تنها چند فوتون کافی است. پس از آنکه یک فیلم نوردهی شد، مقدار تیرگی حاصل در یک خاص به عوامل زیر بستگی دارد:
* تابندگی به منظور نور دهی
* طول موج تابش
* مدت زمان نور دهی
* شرایط ظهور فیلم
* سازوکار ضبط تصویر روی فیلم
انرژی لازم برای تبدیل برومور نقره یا یدور نقره به نقره عنصری از ماده شیمیایی مورد استفاده در فرآیند ظهور فراهم میشود. پیش از ظهور اطلاعات بصورت یک تصویر نهان به شکل دانه‌های حساس شده روی شیشه یا فیلم ذخیره شده‌است. از ظاهر کردن فیلم یک تصویر منفی(نگاتیو) بدست می‌آید. نگاتیو یعنی خلاف آنچه در صاحب تصویر دیده میشود. پس بنابراین قسمتهای روشن صاحب تصویر بر روی فیلم تیره می‌افتد و برعکس قسمتهای تیره آن بصورت روشن نقش می‌بندد.
چون دانه‌های املاح هالوژنی نقره به تنهایی فقط به نور آبی و نور فرا بنفش نزدیک حساسند، باید مواد رنگی یا رنگیزه‌هایی به آنها افزوده شود تا تابش بخش‌های دیگر بیناب را جذب کنند و برای حساس کردن دانه‌ها، مسیر فراهم آورند. فیلمهای فرو سرخ هم موجودند، ولی باید با مراقبت ویژه نگهداری شوند. چون به سبب حساسیت به گرما خیلی زود آسیب می‌بینند.
===== لنز =====
عدسی، یا لنز، از ابزارهای نوری است که تقارن محوری دارد و نور را عبور می‌دهد و می‌شکند. عدسی‌ها از ماده‌های شفاف مانند شیشه و پلاستیک ساخته می‌شوند. عینک طبی و ذره‌بین و لنز دوربینهای عکاسی و چشمی همه با عدسی ساخته شده‌است. عدسی از نظر شیوه شکست نور در آن به دو دسته عدسی همگرا و عدسی واگرا تقسیم میشود.
بیشتر دستگاه‌های نوری شامل دو گونه عدسی می‌باشند که یکی را که نور، نخست بر آن می‌تابد و در ورودی دستگاه کار گذاشته میشود عدسی شیئی و دومی را که در خروجی دستگاه قرار دارد و نور از آن خارج میشود عدسی چشمی گویند. از جمله از این دستگاه‌ها میکروسکوپ نوری، زیر دریایی، میکروسکوپ پلاریزان، دوربینهای دو چشمی، دوربینها، انواع عینکها و… را می‌توان نام برد.
فرمول عدسی‌ها
این فرمولها برای محاسبهٔ فواصل مختلف بکار برده می‌شوند:
۱: نسبت یک به روی p بعلاوه نسبت یک به روی q مساوی است با نسبت یک به روی F که در اینجا P فاصله شئ تا عدسی و q فاصله تصویر تا عدسی است و F فاصله‌کانونی است در عدسی‌های کوژ یا محدب چون تصویر مجازی است علامت آن منفی و بقیه موارد به جز یک مورد عدسی کاو یا مقعر مثبت است.
۲: F = r / 2 یا بر عکس آن r = 2 * F توجه کنید r شعاع عدسی است.
۳: فرمول بزرگنمایی خطی آینه m برابر است با نسبت ‘A’B به AB و مساوی است با q به روی p M = بزرگنمایی خطی (میزان چند برابر شدن تصویر) AB = طول شئ و ‘A’B = طول تصویر
توجه: در همهٔ فرمولها همهٔ واحدها باید از یک نوع باشند مثلآ همهٔ موارد بر حسب سانتی متر باشند.
لنزها در عکاسی به انواع مختلف نظیر:
* نرمال
* هلیوس که در شوروی سابق برای دوربین زنیت ساخته می‌شد
* واید در عکاسی یا سینماتوگرافی به لنزی گفته میشود که فاصله کانونی عدسی آن کمتر از فاصله کانونی لنز نرمال است.
* تله فوتو در عکاسی و سینماتوگرافی لنز عکاسی است که از لنز نرمال دراز تر است. لنز تله فوتو اجسام دورتر را بزرگتر نشان می‌دهد.
Image:Angleofview 28mm f4.jpg|۲۸ میلیمتری Image:Angleofview 50mm f4.jpg|۵۰ میلیمتری Image:Angleofview 70mm f4.jpg|۷۰ میلیمتری Image:Angleofview 210mm f4.jpg|۲۱۰ میلیمتری تصاویر بالا با دوربین ۱۳۵ میلیمتری گرفته شده‌است. فاصله کانونی دوربین در تصاویر داده شده‌است.
===== سه‌پایه =====
===== فیلتر =====
== دسته بندی کلی دوربینهای عکاسی ==
دوربینهای عکاسی در دسته بندی کلی به دو دسته دوربینهای آنالوگ و دیجیتال تقسیم می‌شوند.
== دوربین آنالوگ ==
در عکاسی آنالوگ، نوری که از دوربین عبور می‌کند بر سطح فیلم عکاسی می‌نشیند و پس از آن می‌بایست فیلم را از داخل دوربین درآورد و آن را در تاریکخانه ظهور کرد تا به شکل نگاتیو قابل رویت شود و سپس برای انتقال عکسها به کامپیوتر باید نگاتیوها اسکن شوند.
== دوربین دیجیتال ==
دسته بندی دوربینهای عکاسی دیجیتال به دلیل پیشرفت روزافزون و سریع آنها در دسته‌هایی خاص و محدود کاری سخت و دشوار است و بر خلاف گذشته که دوربینهای دیجیتال را بر حسب کیفیت حسگر و ابعاد بدنه در سه تا چهار دسته تقسیم می‌کردند، امروزه دسته‌بندی‌ها این دست دوربینها تا هفت یا هشت گونه افزایش یافته‌است که این میزان در دوربینهای حرفه‌ای از ده مورد نیز تجاوز می‌کند.
> عمر مفید دوربینهای دیجیتالی اگر به شیوه‌ای صحیح خریداری شده باشد بین ۳۶ تا ۴۸ ماه است مگر اینکه دارنده دستگاه بخواهد کارهای دیگری انجام دهد که از توان دوربین دیجیتالی که ابداع شده، خارج باشد.
امروزه در شایع‌ترین نوع دسته‌بندی‌های دوربینهای دیحیتال به منظور ساده کردن کار خریداران و مخاطبان دوربینهای دیجیتال، قیمت، نوع کاربری و مشخصات فنی را به عنوان ملاک برای دسته بندی در نظر می‌گیرند. براین اساس دوربینها به دو گروه حرفه‌ای و آماتوری تقسیم می‌شوند. از لحاظ تفاوت در مشخصات فنی این دو گروه می‌توان گفت دوربینهای حرفه‌ای همچنان از سیستم دوربینهای حرفه‌ای آنالوگ (slr) استفاده میکنند که شامل اجزای مکانیکی است. در حالی که دوربینهای آماتوری به صورت کامل دیجیتالی هستند. دیگر اینکه تغییر لنز در مدل‌های حرفه‌ای امکان پذیر است و لنز مدل‌های آماتوری قابل تعویض نیست، هرچند در برخی مدل‌های سطح بالای آماتوری چنین امکانی به صورت محدود در نظر گرفته شده‌است. وزن مدل‌های حرفه‌ای از دیگر تفاوت‌ها با مدل‌های آماتوری است. سبک ترین مدل حرفه‌ای حداقل نیم کیلوگرم وزن دارد در حالی که وزن سنگین ترین مدل آماتوری کمتر از ۴۰۰ گرم است. از منظر کاربری باید گفت مدیریت دوربینهای حرفه‌ای به دلیل ویژگی‌های خاصی که دارند، برای عموم کاربران بسیار سخت و مشکل است. به طور کلی نگهداری مدل‌های حرفه‌ای شرایط ویژه‌ای را طلب می‌کند که از حوصله و تخصص کاربر معمولی خارج است. در تولید مدل‌های آماتوری از فلسفه عکاسی برای همگان استفاده میشود یعنی انجام عکاسی با دوربین دیجیتال باید که آسان ترین باشد. براین اساس اغلب تنظیمات مدل‌های آماتوری به صورت خودکار توسط دوربین صورت می‌گیرد در حالی که اکثر تنظیمات مدل‌های حرفه‌ای به صورت دستی انجام میشود و اینکه ارزان ترین مدل حرفه‌ای (dslr) با گران ترین مدل آماتوری برابری می‌کند. مدل‌های حرفه‌ای به این دلیل گران هستند که امکاناتی فراهم ساخته‌اند که برای کاربری عام و نیمه حرفه‌ای اضافی است.
===== دوربین دیجیتال حرفه‌ای =====
دوربین دیجیتال حرفه‌ای یا DSLR به دوربین دیجیتالی می‌گوییم که از یک سیستم آینهای مکانیکی و پنتاپریسم برای هدایت نور از لنز به یک منظره یاب نوری در پشت دوربین استفاده می‌کند. پنتاپریسم همانطور که از اسمش مشخص است یک منشور بازتابی ۵ وجهی است که یک باریکه نور را ۹۰ درجه منحرف می‌کند.
> عملکرد اساسی یک دی اس ال آر به این شکل است: در هنگام انتخاب منظره و چشم انداز، آینه نوری را که از لنز متصل شده وارد میشود به میزان نود درجه به سمت بالا منحرف می‌کند سپس این نور دو بار توسط منشور منعکس میشود و به چشم عکاس فرستاده میشود. در طول نورگیری آینه به سمت بالا می‌چرخد، دریچه دیافراگم تنگ میشود شاتر باز میشود و اجازه می‌دهد لنز نور را روی سنسور تصویر بیندازد.
سپس شاتر دوم روی سنسور را می‌پوشاند، یعنی زمان نورگیری به پایان رسیده‌است. آینه پایین می‌آید و شاتر به جای خود برمی گردد. طول زمانی که آینه به بالا می‌چرخد را خاموشی منظره یاب می‌نامند. یک آینه و شاتر سریع بهتر است مخصوصا در زمانی که سوژه در حال حرکت است و تاخیری نباید داشته باشد.
> تمام آنچه شرح داده شد در هزارم ثانیه و بصورت خودکار صورت می‌گیرد. دوربینهای سریع این عملیات را میتوانند تا ده بار در ثانیه انجام دهند. عکاسان حرفه‌ای این این دوربینها را ترجیح می‌دهند زیرا عکاس می‌تواند پیش نمایشی واقعی از فریم را در لحظه نوردهی ببیند و یک دلیل مهم اینکه می‌تواند لنزهای متنوعی را انتخاب کرده و بروی دوربین خود نصب کند. یک امکان دیگر اینکه پیش نمایشی واقعی از عمق میدان را به عکاس می‌دهد.
====== دوربینهای حرفه‌ای و قابلیت فیلمبرداری ======
از سال ۲۰۰۸ شرکتهای نیکون و کنون دوربین‌هایی از این دسته تولید کردند که قابلیت فیلم برداری کامل را داشته باشند. نیکوی D90 قابل تصویری ۲۴ فریم در ثانیه، ۷۲۰p و کیفیت HDV را دارد. شرکت کنون نیز به تازگی دوربین بسیار قدرتمندی به نام EOS 5D Mark II را وارد بازار کرده‌است که قابلیت فیلمبرداری ۱۰۸۰p و سی فریم در ثانیه را داراست.
===== دوربینهای آماتور یا کامپکت =====
این دوربینها که به آنها ببین و بگیر (Point-and-shoot) نیز گفته میشود در یک نگاه کلی معمولاً کوچک و سبک هستند و لنز آنها به بدنه دوربین متصل بوده و قابل جدا شدن نیست، در درجه اول برای عملیات عکاسی ساده طراحی شده‌اند و معمولاً دارای سیستم‌های اتوماتیک برای تنظیم گزینه‌های نوردهی، فلش و دیگر عوامل عکس برداری هستند. این نوع دوربین معمولاً در میان افرادی که هدفشان عکاسی حرفه‌ای نیست و به دنبال ساده ترین روش برای ثبت لحظات و خاطرات خود هستند گزینه مناسبی است.
== متغیرهای عکاسی ==
در ثبت یک عکس سه متغیر اصلی باید موجود باشند:
* نور در محیط مانند نور طبیعی (خورشید)، نور مصنوعی (لامپ الکتریکی یا فلاش)، بخش‌های غیرقابل رؤیت طیف الکترومغناطیسی (مادون قرمز) و غیره
* وسیله‌ای برای متمرکز ساختن اشعه‌های نور مانند عدسی یا روزنه‌های اصطلاحاً «نوک سوزنی»
* وسیله‌ای برای ثبت تصویری که توسط عدسی متمرکز شده مانند فیلم، کاغذ حساس به نور یا سنسور دیجیتال
== دسته‌بندی عکسها در عکاسی ==
در عکاسی عکسها بر اساس موضوع و سوژه‌های عکسها میتوانند در یک یا چندین دسته و یا طبقه خاص قرار گیرند. این طبقه بندی‌ها بر اساس الگوهای بصری بکار رفته در عکسها و همچنین هدف عکاس از عکسبرداری صورت می‌گیرند.
===== آبستره یا انتراعی =====
آبستره(Abstract) به معنی انتزاعی، غیر جسیم، مجرد وغیر قابل لمس به کار می‌رود. در عکس انتزاعی دیگر بازنمایی عین واقعیت بیرونی ملاک قرار نمی‌گیرد.
===== آثار هنری =====
عکسهایی که به معرفی آثار هنری مانند مجسمه و حجم می‌پردازد.
===== آسمان =====
عکسهای مرتبط با مناظری از آسمان که در آنها عکاسی از آسمان و یا پدیده‌های آن نظیر رعد و برق، ابرها، گردباد و… هدف اصلی و اساسی عکاس از عکاسی است.
===== ابنیه و معماری =====
عکسهای مرتبط با معماری، بنا‌ها و شهرسازی
– نمونه‌هایی از آثار عکاسی ابنیه و معماری
پرونده:Shiraz Botanical Garden.jpg|نمایی از معماری باغ ارم در شیراز
پرونده:Arge Bam Arad edit.jpg|نگاره‌ای از فضای بیرونی ارگ بم، یک اثر باستانی پرونده:Nasr ol Molk mosque inside colorful.jpg|نمایی از معماری داخلی مسجد تاریخی نصیر المکلک در شیراز
===== اشیا =====
محدوده این طبقه می‌تواند بسیار وسیع باشد.
===== اشیا بی‌جان=====
طبیعت بی‌جان* به اثری هنری گفته میشود که معمولاً اجسام غیرمتحرک را تصویر می‌کند. این اجسام اغلب اشیاء معمولی هستند که میتوانند طبیعی باشد مانند گل، میوه، غذا، سنگ و صدف، و یا ساخته دست بشر باشند مانند کوزه، گلدان، لیوان، کتاب، جواهرات و زینت آلات، سکه، و پیپ، که در کنار هم چیده شده‌اند.
===== انسان =====
عکسهایی که سوژه اصلی آن انسان باشد که اغلب انسان به صورت منفرد در آن حضور دارد.
===== بلاگ =====
در مواردی که متن جانبی کنار عکس مد نظر بوده و یا اظهار اندیشه و عقیده عکاس در رابطه با موضوعی مد نظر باشد. می‌توان از عکسی مناسب با مطلب طرح شده استفاده نمود.
===== پرتره =====
عکس با زاویه معمولا بسته از بالاتر از شانه و یا صورت را پرتره می‌نامند. در عکاسی چهره که به آن پرتره نیز گفته میشود توجه عکاس روی صورت، اعضای بدن یا خود شخص متمرکز میشود.
در فرهنگ آریان پور زیر کلمه پرتره Portait معانی نظیر تصویر، نقاشی، عکس یا تصویر صورت، تصویر کردن آمده‌است. در لغت به معنی تصویر، نقاشی، مجسمه، پیکره و …. است و در شکل اختصاصی آن به مجسمهٔ صورت، تصویر صورت، عکس صورت و مجسمهٔ نیم‌تنه، اطلاق میشود. همچنین پرتره به معنای شباهت و همانندی، تشریح مطلب، توضیح تعریف و ارائه شرح روشنی از یک موضوع است.
> در عکاسی، پرتره نگاری بیشتر معطوف به عکس از انسانها آن هم در قطع صورت و شانه‌ها میشود به همین دلیل چند سال پیش معادل نادرست (تک چهره) برای واژهٔ پرتره باب شد که به دلیل گویا نبودن و نامناسب بودن آن خیلی زود منسوخ گردید. پرتره با توجه به معانی وسیع آن خصوصاً در عکاسی می‌تواند انسانها و حتی حیوانات را در حالت‌های مختلف (نه الزاماً از روبرو یا نیم‌رخ) و در اشکال کلی آنها (نه صرفاً صورت و سرشانه‌ها) شامل شود. بنابراین گرفتن عکس از یک منظره در حالی که آدم‌ها و یا حیواناتی نیز در آن مشاهده می‌شوند پرتره می‌شوند پرتره‌نگاری از آنها نیست. پرتره در حقیقت می‌بایست نمای بزرگ تری از سوژه را نسبت به کل عکس در برگیرد تا امکان بررسی و مطالعه موضوع اصلی برای مخاطب میسر شود.
به طور کلی در عکاسی پرتره همان طوری که گفته شد بیشتر به انسان معطوف است باید به این عوامل توجه داشت:
* وضعیت قرارگرفتن دوربین نسبت به سوژه
* لنز مورد استفاده
* پس زمینه، موقعیت سوژه
* حالت سوژه
* کادر بندی
* نورپردازی
> البته نباید فراموش کرد که برای تهیه یک پرتره خوب مطالعه و داشتن اطلاعات قبلی دربارهٔ سوژه ارزش است. در هنگام عکاسی، می‌توان درباره کار، سرگرمی‌ها، علائق و موضوعات مورد توجه سوژه با او به گفتگو پرداخت و در خلال گفتگو به حرکات، اشارات و رفتارهای شخصی او توجه کرد. باید دقیقاً دریافت که کدام یک از حالات سوژه، به عنوان مثال: لبخند یا اخم نشان واقعی شخصیت درونی اوست.
یک عکاس موفق پرتره، باید بتواند با سرعت کار کرده و ویژگی‌های فردی خاص و معانی حالاتی مانند خم شدنسر، برق زدن چشم و تغییرات آنی چهره سوژه را تشخیص داده و آنها را ثبت نماید. معروف است که یوسف کارش سرشناس ترین عکاس پرترهی کلاسیک در جهان، تنها عکس اخم کردهٔ وینستون چرچیل نخست وزیر خندهروی انگلیس را بدین صورت گرفت که هنگام عکاسی آنقدر با او صحبت کرد تا حوصلهٔ نخست وزیر خونسرد را سر برد. در این هنگام دست برد و سیگار برگ معروف او را از لبش لرداشت. این حرکت را آنقدر ناگهانی انجام داد که چرچیل عکس العملی نتوانست از خود نشان دهد و در یک لحظه که اخم بر چهر ی خنده روی او نقش بست عکسش را گرفت و به سرعت قبل از هر واکنشی سیگار را دوباره روی لبش گذاشت. کارش معتقد بود که لبخند چرچیل ماسک ظاهری اوست و او سیاستمدار خشنی است. اگر چه نگاه و تکنیک عکاسی کلاسیک کارش، مناسب زبان و بیان امروز در پرتره‌نگاری نیست اما تمام پرتره‌های موفق، چه کلاسیک و چه مدرن ورای تمام مسائل گفته شده چیزی از ویژگی‌های فردی سوژه را نیز نشان می‌دهد.
– نمونه‌هایی از آثار عکاسی پرتره
پرونده:Portrait Photography.jpg|نمونه‌ای از یک عکس پرتره از مدل نوجوان اثر افشین عزیزی با نورپردازی مایل از بغل پرونده:GuerrilleroHeroico.jpg|پرتره‌ای معروف از ارنستو چه‌گوارا چریک انقلابی و سیاستمدار آمریکای جنوبی که خود بخشی از تصویری بزرگتر است که توسط آلبردو کودا عکاسی شده‌است. پرونده:Abraham Lincoln 1860.jpg|انتشار این پرتره از از آبراهام لینکلن رئیس جمهور سایق آمریکا اثری از ماتیو بردای در مطبوعات که در انتخاب او به ریاست جمهوری موثر واقع شد، انتشار عکس مذبور که لینکلن را مردی متین و موقر نشان می‌داد باعث شد تصور مرد از اون به عنوان شخصیتی خشن و ناهنجار از بین برود. خود لینکلن بعد از انتخاب به ریاست جمهوری گفت:«سخنرانی کویر یونیون و عکس ماتیو مرا به ریاست جمهوری رساند.» پرونده:Simin Behbahani.jpg|پرتره‌ای معروف از سیمین بهبهانی اثری از فخرالدین فخرالدینی از پزرگترین عکاسان پرتره ایران
===== تبلیغاتی =====
عکسهایی که برای مقاصد تبلیغاتی تهیه شده باشد.
===== تکنولوژی =====
سوژه و پیام اصلی این عکسها تکنولوژی است.
===== حمل و نقل =====
عکسهای مرتبط با خودرو و امثال آن
===== حیوانات =====
سوژه اصلی حیوانات هستند.
===== خبری =====
عکاسی خبری یا همان فتوژورنالیسم به عکسهایی گفته میشود که پبام و هدف اصلی آنها خبر رسانی است. و آنگونه که کارشناسان رسانه تعریف میکنند؛ عکاسان خبری، همان نویسندگان مقاله و مخبران خبر به وسیله تصویر یا همان عکس هستند
سه تعریف رایج درباره عکاسی خبری وجود دارد:
* هنری است که برای قصه‌گویی عکاسانه به کار گرفته میشود تا زندگی را مستند کند. پدیدهای جهانی است و به همه مربوط است و از محدودیت‌های زبانی و فرهنگی عبور می‌کند. فتوژورنالیسم ما را به عکسهایی ارجاع می‌دهد که یک داستان را بیان می‌کند؛ مثل عکسهایی که در رسانه‌های خبری می‌بینیم یا مجلات، گاه‌نامه‌ها یا هفته‌نامه‌ها. این عکسها می‌تواند دربر گیرندهٔ عکاسی مستند، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی در صحنه، عکاسی ورزشی، زندگی جاری، علایق انسانی و به تصویر کشیدن شیوه معاصر و رایج زندگی باشد. اما نکتهٔ مهم در این بخش این است که در فتوژرنالیسم روایت عکس مقدم بر قضاوت است، یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد، پس لازم است به عکاسان خبری گفته شود: سعی نکنید قضاوت خود را به عکس القا کنید. در فتوژرنالیسم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری میکنند کمک کند تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند.
* ژورنالیسمی است که داستانی را از طریق تصاویر بیان می‌کند. می‌توان اینطور برداشت کرد که در ذهن غربی‌ها، فتوژرنالیسم تک فریم نیست؛ به همین علت است که همیشه یک فیچر یا گزارش تصویری جداگانه دارند و یک تک فریم؛ که تک فریم در واقع اوج گزارش تصویری است.
تعریف آخری که از فتوژورنالیسم می‌توان عنوان کرد این است که گفته شود:
* شکلی ویژه از ژورنالیسم است که تصاویری را خلق می‌کند تا داستانی خبری را بازگو کند؛ هرچند معمولا اینطور فهم میکنند که اصل بر تک فریم است، در حالی که اینطور نیست. در حالت عام‌تر هم به مطالب بسیار مهم و جدی که عکاسی شده‌است گفته میشود.
– نمونه‌هایی از آثار عکاسی خبری
پرونده:Khodsozi.jpg|خودسوزی یک راهب بودایی در یکی از خیابان‌های سایگون ویتنام عکاس: مالکولم براون پرونده:Nguyen.jpg|اعدام یک ویت‌کنگ توسط پلیس ویتنام در سال ۱۹۶۸ به‌طور مخفیانه‌توسط ادی آدامز عکاسی شدو بازتاب گسترده جهانی آن مسیر جنگ آمریکا را به کلی تغییر داد. پرونده:War in tehran streets .jpg| نمایی از درگیریها در خیابان‌های تهران در روز عاشورا در روز ۶ دی ماه ۱۳۸۸، عکاس: امیر صادقی
===== خوردنیها – غذاها =====
عکسهایی که از خوردنیها و غذاها نظیر حبوبات و میوه‌ها عکسبرداری شده باشند.
===== رویدادها =====
تصاویری که از رخدادهای گوناگون عکسبرداری شده باشند و تصاویر این دسته میتوانند در همان گروه عکاسی خبری قرار گیرد.
===== زندگی روزمره ===== می‌تواند در گروه مردم، انسان و یا خبری هم قرار گیرد.
===== طبیعت =====
اغلب مناظر طبیعی با زاویه باز را شامل میشود.
عکاسی طبیعت به استفاده از فرآیند عکاسانه جهت نمایش مشاهدات در تمام شاخه‌های تاریخ طبیعی، سوای مردم شناسی و باستان شناسی، محدود است؛ به شکلی که شخص خبره، توانایی شناسایی سوژه اصلی و تصدیق ارائه صحیح آن را داشته باشد. گویایی عکس طبیعت باید از جنبه‌ی کیفیت تصویریاش بالاتر باشد. نشانه‌های انسانی، به جز معدود موقعیت‌هایی که به جلوهی طبیعی صحنه کمک میکنند، نباید در تصاویر ارائه شوند. وجود نوارهای علمی {نشانه‌های تحقیقی دانشمندان} بر بدن حیوانات حیات وحش قابل قبول است. عکسهای گیاهان و حیوانات دو-رگه، تطبیق‌شده و غیر طبیعی، همچون هر گونه دستکاری که شرایط عکاسی را تغییر دهد، غیر قابل قبول است.
حیات وحش واقعی به یک یا چند جاندار اطلاق میشود که کاملا آزادانه، در زیستگاه طبیعی یا اختیاری، زندگی می کنند. بنابراین عکسهایی از باغ وحش و یا مراکز تفریحیِ نگهداری حیوانات از دید بسیازی از جملهانجمن عکاسان آمریکا غیر قابل قبول هستند.
چیزهایی همچون خطوط تلفن، جاده‌ها، حصارها، درختان قطع شده (بطور آشکار)، ساختمانها و امثال اینها باعث عدم پذیرش عکس در ژانر طبیعت خواهد بود. انسانها، اگرچه بسیار کوچک و با وجود زیبایی صحنه، نباید نشان داده شوند. اینگونه عکسها میتوانند مناسب بخش عکاسی مسافرتی باشند. عبارت «نشانه‌های انسانی که به جلوهی طبیعی صحنه کمک میکنند» شاید گمراه کننده باشد؛ پرستویی که در انبار غلات زندگی می کند، در آشیانه ی خود در یک انبار پذیرفتنیست چونکه آنجا محیط طبیعی زندگی اوست. مرغ ماهیخوار نشسته بر روی یک تیرک نیز قابل قبول است، چونکه محیط رایجی برای استراحت آنهاست؛ ولی باید بخش بالایی تیرک بیشتر در عکس نشان داده شود.
صحنه‌های طلوع و غروب اصلاح شده نیز از دلایل عدم پذیرش هستند. برخی از داورها در مسابقات عکاسی در این مورد سخت گیری نمیکنند. جهت اطمینان خاطر، بهتر است که خود در تفسیر «تعریف عکاسی طبیعت» سختگیری کنید.
===== فوتوگرافیک =====
عکسهایی که توسط نرم افزار و به میزان زیاد دستکاری شده باشد.
===== فکاهی =====
موضوعات فکاهی و ظنز آمیز
===== لحظه قطعی =====
لحظه قطعی یا Decisive Moment هانری کارتیه برسون و ابداع کننده این موضوع، اعتقاد راسخ به لحظه تعیین کننده در عکاسی داشت و معتقد بود تنها در این لحظه‌است که یک عکاس می‌تواند رویدادی را به تصویری ماندگار بدل سازد.
===== ماکرو =====
همانگونه که از نام طبقه بر می‌آید، تصاویری را شامل میشود که با لنزهای ماکرو و از فاصله نزدیک برداشته شده باشند و اغلب جزئیات اشیاء را نشان می‌دهد.
> عکاسی ماکرو بیشتر جای عکاسی از نزدیک معنا میشود و به نوعی عکاسی گفته می‌شد که در آن تصویر اشیا بزرگتر از اندازه واقعی شان، با نسبتی بزرگتر از ۱:۱ گرفته میشود.
در عکاسی ماکروی واقعی باید فاصله بین لنز تا صفحه تصویر از فاصله لنز تا سوژه بیشتر باشد. در دوربینهای فیلمی عکاسی ماکرو نیاز به مبدل‌های ماکرو یا حلقه‌های لنز ماکرو دارد. لنزهای ویژه ماکرو معمولا گرانتر از سایر لنزها هستند و مخصوصا برای نزدیک شدن زیاد به سوژه و جلوگیری از تغییر شکل تصویر طراحی شده‌اند. بعضی از لنزهای تله فتو نیز دارای قابلیت ماکرو می‌باشند که با ترکیب اپتیکی ویژه‌ای که دارند میتوانند در شرایط بسیار نزدیک به سوژه نیز روی آن فوکوس نمایند.
> در گذشته عکاسی ماکرو به معنی استفاده از دوربینهای SLR و خریدن لنزهای مخصوص بود که هزینه‌ای بین صد تا هزاران دلار به دنبال داشت. اما این مساله در مورد دوربینهای دیجیتال فرق می‌کند. یکی از مزایای دوربینهای دیجیتال این است که بیشتر آنها قادر به عکاسی ماکرو با کیفیت خوب می‌باشند. در بعضی از انواع این دوربینها تا حد بسیار زیادی میتوانند به سوژه نزدیک شوند، ولی در بعضی دوربینهای دیگر از زوم برای پر کردن کادر و بزرگ کردن سوژه استفاه میشود. بطور کلی در عکاسی ماکرو، سرعت شاتر بسیار پایین است و استفاده از یک پایه محکم برای عکاسی ایده بسیار خوبی است. بعلاوه عکس گرفتن با استفاه از تایمر دوربین از لرزیدن دوربین و خراب شدن عکس جلوگیری میشود.
نماهای بسیار نزدیک معمولاً بسیار جالب و نیز مفید می‌باشد. در عکاسی ماکرو جزئیاتی از شیئ دیده میشود که با چشم معمولی نمی‌توان دید.
===== مراسم =====
عکسهای مربوط به مراسمات خاص است که البته می‌تواند در دسته خبری نیز قرار گیرد.
===== مردم =====
عکسهایی که مربوط به انسان و اجتماعات انسانی می‌باشند.
===== مفهومی =====
عکس مفهومی یا{به انگلیسی|Conceptual} به عکسی گفته میشود که هدف عکاس از آن، معمولا بیان مفهومی خاص با کمک عناصر تصویر است. عکس مفهومی باید بیننده را به تفکر وا دارد. عکسهای همهٔ دسته‌های عکاسی میتوانند در صورت القای مفهومی خاص به بیننده در این دسته نیز قرار گیرند. پرونده:Conceptual 1.jpg|نمونه‌ای از عکس مفهومی که بیش از هر چیز، قصد القای مفهوم و منظور خاصی به بیننده خود را دارد اثر سینا علیزاده اشرفی پرونده:Conceptual2.jpg|نمونه‌ای از عکس مفهومی که بیش از هر چیز، قصد القای مفهوم و منظور خاصی را با چیدمان خاص عناصر در صحنه و نور و… به بیننده خود را دارد اثر سینا علیزاده اشرفی
===== مناظر =====
عکاسی مناظر یا Landscape به آن دسته از عکسهایی اطلاق می‌گردد که مناظر یا و چشم اندازهای طبیعی و یا غیر آن را نمایش می‌دهند. بعضی عکسهای این گروه میتوانند در طبقه‌های معماری و یا طبیعت هم قرار گیرند.
منظره به کل یا بخشی از طبیعت گفته میشود که از یک منظر یا زاویه خاص به آن نگریسته شده باشد. طبیعت، موضوع همیشگی و جدایی ناپذیر عکاسی از منظره به شمار می‌رود، به همین دلیل است که به عکاسی از منظره، عکاسی از طبیعت نیز گفته میشود. به طور معمول در چنین عکسهایی حضور انسان یا حیوان به چشم نمی‌خورد، مگر اینکه حضور آنها مفهومی خاص داشته باشد. در چنین شرایطی باید اندازه تصویر انسان یا حیوان نسبت به کل تصویر کوچکتر باشد.
به عقیده برخی از صاحبنظران ساحل دریا، شهر و بناهای ساخته شده به دست انسان را نباید جزو طبیعت به شمار آورد و تصاویری که دربردارنده دریا و شهر هستند را باید چشم انداز دریا یا شهر به شمار آورید. از آنجا که معادل انگلیسی عکاسی از منظره، لنداسکیپ (Landscape)– لند به معنای زمین- است می‌توان این گفته صاحبنظران را به جا دانست و عکاسی از منظره را فقط به زمین و طبیعت بکر و دست نخورده محدود کرد. با این حال، حتی اگر در یک منظره طبیعی، یک خانه روستایی در دور دست‌ها، شهری در امتداد افق یا جاده ای در قسمت جلو تصویر ظاهر شده باشد باز هم می‌توان این عکس را جزو عکسهای منظره به شمار آورد. اصطلاح منظره یا چشم‌انداز شهری (Urban Landscape) به عکسهایی گفته میشود که به سبک عکاسی از طبیعت اما از فضای شهری گرفته شده باشد به این معنی که نحوه نگاه عکاس به ساختمانها، مکان‌ها و خیابان‌ها، باید همانند نگاه او به کوه و درخت‌ها در طبیعت باشد.
====== سبک‌های عکاسی منظره ======
در زمینه عکاسی از منظره، تا به حال سه سبک شناخته شده‌است که عبارتند از:
* سبک نمایشی، مستقیم یا توصیفی مستقیم (Representational)
* سبک امپرسیونیستیک یا احساسی (Impressionistic)
* سبک انتزاعی (Abstract)
– نمونه‌هایی از آثار عکاسی منظره
پرونده:۱۰۲۴- Bovan.jpg|نمونه‌ای از عکاسی مناظر، سبک نمایشی یا توصیفی پرونده:Adams The Tetons and the Snake River.jpg|عکسی از انسل آدامز از معروف‌ترین آثار عکاسی منظره پرونده:Koh Samui Lipa Noi2.jpg|عکاسی منظره از دریای تایلند در هنگام غروب پرونده:Margun Waterfall.jpg|منظره‌ای از آبشار مارگون، نمونه‌ای از عکاسی از مناظر طبیعی
===== نجوم =====
تصاویر مربوط به اجرام آسمانی که معمولا با کمک تلسکوپ تهیه شوند.
===== ورزش =====
عکسهای مربوط به فعالیت‌های ورزشی
== تکنیک‌های عکاسی ==
===== HDR =====
اچ. دی. آر (HDR) مخفف کلمات انگلیسی “گستره پویای بالا” (به انگلیسی High Dynamic Range) است. که در دنیای واقعی، نسبت بین تاریکترین و روشن‌ترین نقاط تصویر (یا همان نسبت کنتراست) را گویند.
> گستره پویا(دامنه پویا، دامنه دینامیک) در عکاسی، نسبت بین بالاترین و پایین‌ترین شدت نور قابل اندازه گیری(سیاه و سفید) را نشان می‌دهد. در دنیای واقعی، سیاه یا سفید واقعی هیچ گاه یافتنی نیستند و تنها درجات مختلف شدت نور منبع و انعکاس سوژه وجود دارند. به همین سبب مفهوم گستره پویا پیچیده‌تر میشود و به این بستگی دارد که چه وسیله‌ای را به عنوان ابزار دریافت(دوربین یا اسکنر)، ابزار نمایش (چاپ یا نمایشگر کامپیوتر)، و یا خود سوژه، برای توضیح در نظر داریم.
تکنیک اچ. دی. آر شیوه‌ای نو در عکاسی است که برای طبیعی‌تر کردن سوژه عکاسی و نزدیکتر کردن عکس به آن چیزی که چشم انسان می‌بیند، ابداع شده‌است. در تکنیک اچ. دی. آر که مخفف High Dynamic Range است، عکاس می‌تواند با کمک نرم‌افزارهای ویژه‌ای، با ترکیب چند عکس با نوردهی‌های متفاوت، در نهایت به یک عکس با دامنه بالایی از نوردهی دست پیدا کند که محدودیت‌های نوری عکسهای قبلی را نداشته و در واقع، ویژگی‌های نوری تمام آنها را در خود جمع کرده باشد. برای ساختن عکسهای اچ دی آر، نرم افزاری متعددی در دسترس هستند که از مهم ترین آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
* Photomatix
* Easy HDR
* فوتوشاپ، سری Cs
هر چند از تکنیک اچ دی آر می‌توان برای طبیعی‌نگاری(نزدیک کردن عکس به تصویری که چشم انسان می‌بیند)استفاده کرد، امّا آنچه امروزه بیشتر شاهد آن هستیم، استفادهٔ فراواقع گرایانه از این تکنیک است که با اشباع بیش از حد رنگ‌ها و سایه و روشن‌های عکس، تصویری که بیشتر به نقاشی نزدیک است را پدید می‌آورند به طوری که کمتر کسی با دیدن آن فکر می‌کند که این تصویر، یک عکس از یک صحنه واقعی می‌تواند باشد.
اچ. دی. آر جذاب است، اما چون نیازمند گرفتن چند عکس مشابه از یک منظره است بعضی مواقع و مخصوصا برای سوژه‌های در حرکت غیرممکن به نظر می‌رسد. اما با کمک فوتوشاپ CS4 می‌توانید به عکسهای خود جلوه شبه اچ. دی. آر بدهید و حتی آنها را تا مرز نقاشی پیش ببرید.
==عکاسی هنری== عکاسی هنری نوعی عکاسی است که هدف اصلی آن ابراز دیدگاه‌های خلاق و الهام هنری عکاس می‌باشد. عکاسی هنری از آن جهت از دیگر رده‌های عکاسی متمایز است که برخلاف عکاسی خبرنگاری هدف آن ثبت تصاویر مربوط به اخبار نیست و نیازی به پایبندی به اصول اخلاقی خبرنگاری ندارد و نیز برخلاف عکاسی تجاری برای فعالیت‌های اقتصادی و یا فروش محصولات یا خدمات بکار نمی‌رود. شایان ذکر است که تعریف عکاسی هنری تا به امروز موضوع بحث و مناظره‌های بسیاری در جوامع هنری دنیا است.
عکاسی تا اوایل قرن بیستم میلادی در مجامع هنری غربی به عنوان هنر پذیرفته نشده بود. عکاسان پیشکسوتی مانند آلفرد ستیگلتز، ادوارد ستایکن و ادوارد وستون سهم بسزایی در گسترش عکاسی به عنوان یک هنر داشتند.
== افراد مهم در توسعه عکاسی ==
* ابن هیثم – رساله فی صوره الکسوف
* یوهان هاینریش شولتسه – اثبات حساس بودن املاح نقره به نور
* نی یپس – مخترع فرانسوی که اولین عکس را با استفاده نوع مخصوصی از قیر ثبت کرد
* داگر، لویی ژاک مانده – مخترع روش داگروتایپ با همکاری نی یپس
* تالبوت، هنری فاکس – مبدع روش کالوتایپ و تبدیل نگاتیوهای کاغذی به پازتیو از روش چاپ تماسی
* جورج ایستمن – بنیانگذار شرکت ایستمن کداک و فردی موثر در مقرون به صرفه کردن عکاسی برای مردم عادی
== استفاده‌های عکاسی ==
عکاسی موارد استفاده بسیار زیادی دارد. از جمله می‌توان به عکاسی خبری، علمی، تفریحی و ثبت خاطرات و مستند سازی اشاره کرد. تا در پزشکی و هوا فضا و…
== عکاسی در ایران ==
صنعت عکاسی برروی کاغذ حساس در سال ۱۸۳۹ میلادی بوجود آمد و در سال ۱۸۴۱ میلادی پلاکهای شیشه برای عکاسی اختراع گردید و از قرائن موجود این اختراعات و همه انواع وسائل عکسبرداری دو تا سه سال پس از اینکه به بازار می‌آمد بطور هدیه بدست پادشاه ایران می‌رسید.
با اطلاعاتی که از کتاب مقالات گوناگون تالیف دکتر خلیل خان اعلم الدوله ثقفی از یادداشتهای ریشار خان اولین عکاسی که اعتماد السلطنه از او نام برده حاصل میشود این است که اولین عکسبرداری برروی صفحه نقره در سال ۱۲۶۰ هجری قمری در تبریز، زمانی که ناصرالدین میرزا ولیعهد بود انجام شده‌است. این دو دستگاه دوربین داگروتیپ یکی اهدایی از طرف ملکه انگلیس و دیگری هدیه امپراطور روسیه بودند.
دوره ناصری را باید دوره شکوفایی عکاسی در دوران قاجار یا ایران قرن نوزدهم میلادی دانست. ناصرالدین شاه که خود اهل ذوق و هنر بود به عکاسی علاقمند گردید و بر توسعه این فعالیت در درون دربار همت گماشت. وی با تأسیس عکاسخانه کاخ گلستان و نیز تشویق و حمایت عکاسان، توانست تصاویر و یا به عبارتی اسناد هنری و تاریخی گرانبهایی از ایران آن روز را ثبت نماید.
هرچند که فعالیت وی به درون دربار و تربیت عکاسان درباری محدود گردید ولی تأسیس رشته عکاسی در مدرسه مبارکه دارالفنون، نشان از اهتمام او به این امر دارد. ناصرالدین شاه به عکاسی علاقمند شد و آن را نزد کارلیان فرا گرفت. از آن پس شاه برای انجام کارهای عکاسی اش و احداث تاریکخانه برای ظهور، چاپ و تهیه شیشه‌های حساس، حیاط وعمارتی از ساختمانهای سلطنتی را به عکاسخانه درباراختصاص داد و اینگونه بود که عکاسخانه مبارکه بنیاد یافت. یادداشتها و مدارک برجای مانده در کاخ گلستان، حاکی از آن است که ناصرالدین شاه با ظهور فیلم و چاپ عکس آشنا بوده و از طرفی دستخط و توضیحات وی در حاشیه بسیاری از عکسها و عبارت معروف ‹‹ خودمان انداختیم ›› نشان از فعالیت عکاسی او دارد. شاه برای اینکه عکاسخانه مدیرمسئولی هم پیداکند آقارضاخان پسرمیرزااسماعیل، پیشخدمت سلام وبرادر علی نقی حکیم الممالک را که ازمحرمان نزدیکان شاه بود وبنا به امرشاه فن عکاسی را نزد کارلیان به خوبی یادگرفته بود عکاسباشی و مدیرعکاسخانه مبارکه همایونی کرده، به این فن جدید صورت جدی و رسمی داد و از این پس ازهمه اردوکشی‌ها، ییلاق‌ها، سفرها، مراسم سلام، اسب دوانی‌ها و شهرها و طبقات مختلف مردم و رجال عکسهای فراوان متعدد گرفته درآلبومها قرارداده شد ودرآلبوم خانه سلطنتی درکاخ گلستان در شمس العماره گرد آمد.
باید خاطر نشان ساخت که نمونه عکسهای دوره محمدشاه را نباید با صنعت عکاسی مرسوم امروز یکی دانست، زیرا صنعت عکاسی فتوگرافی در سال ۱۲۶۵ هجری قمری ۱۸۴۹ میلادی اختراع شده‌است یعنی یک سال بعد از فوت آن پادشاه، و آنچه در عهد محمدشاه وجود داشت و ریشار خان عمل می‌کرد دستگاه داگرئوتیپ بود که در سال ۱۸۳۹ میلادی به وجود آمده بود.
تصاویری که از ابنیه و عمارات آن دوران به جا مانده، برای مطالعات ایران عهد قاجار ارزشی مستند دارد و در ضمن اطلاعاتی از نظام حکومتی آن دوره را فراهم می‌کند.
عکاسان دورهٔ قاجار را سه دسته تشکیل می‌دادند:
* عکاسانی که برای مؤسسات کاوش‌های علمی و جغرافیایی اروپایی کار می‌کردند
* عکاسان بومی که برای سرگرمی به عکاسی می‌پرداختند
* عکاسان حرفه‌ای که از این راه امرار معاش می‌کردند
== عکاسی دیجیتال ==
استفاده از دوربین دیجیتال در بین عکاسان آماتور و حرفه‌ای هر دو رواج یافته‌است. آماتورها به خاطر سهولت استفاده و کم شدن هزینه‌ها به دلیل عدم نیاز به فیلم از آن بهره می‌گیرند اما حرفه ای‌ها خصوصا خبرنگاران عکاس دلایل دیگری برای استفاده از دوربین دیجیتال دارند. سرعت عمل در انتقال تصاویر به رسانه‌ای که برای آن کار میکنند به دلیل حذف مراحل ظهور و چاپ و ادیت یا ویرایش سریع آن در رایانه از مهم‌ترین این دلایل است. درصد کمی از آماتورها هنوز از فیلم استفاده میکنند اما بسیاری از حرفه ای‌ها آن جا که نیاز به انتقال سریع تصاویر ندارند فیلم را ترجیح می‌دهند. به اعتقاد ایشان هنوز حسگرهای دیجیتال نمی‌تواند همهٔ کیفتی را که فیلم منتقل می‌کند عرضه کنند و نقایصی در این خصوص وجود دارد. اما با تحول سریع و چشمگیری که در عرصه دیجیتال شاهدیم این فاصله به سرعت رو به کاهش است.
== جستارهای وابسته ==
* دوربین عکاسی
* عکاسی دیجیتال
* عکاسی مستند
* تاریخ عکاسی در ایران
* تمام‌نگاری (هولوگرافی)
* انسل آدامز
* عکاسان جوان ایران
== منابع ==
* کتاب تاریخ عکاسی و عکاسان پیشگام در ایران؛ یحی ذکا ۱۳۷۶
* کهن پرتره‌های تاریخ عکاسی ایران؛ محمد محمدزاده ۱۳۸۸
درباره نویسنده
