ویکی پدیا

ادبیات توده یا ادبیات عامیانه به آن دسته از ادبیات گفته می‌شود که بیشتر به گونه شفاهی از نسل‌های پیشین سینه‌به‌سینه به زمان ما رسیده است و در میان توده مردم رواج دارد. ادبیات تودگانه در زبان پارسی به گونه‌های زیادی نمود یافته است از جمله:

* مثل‌ها و ضرب‌المثل‌ها
* متلک‌ها
* معماها
* لغزها
* چیستان
* دوبیتی‌ها
* فهلویات
* تقلید از زبان جانوران
* ترانه‌ها
* آوازها
* قصه‌ها
* متل-راز
* حکایات راجع به جانوران
* افسانه‌ها (برای نمونه گوهر شب‌چراغ، جابلقا و جابلسا)
* تئاتر و نمایشهای توده: (نمایش تقلید، پهلوان کچل، خیمه شب بازی، تعزیه)
* تصنیف‌های عامیانه
* کتابهای تفریحی توده (نمونه: رمز حمزه حسین کرد، امیرارسلان، چهل طوطی، اسکندر نامه، شنگول و منگول، خاله سوسکه، خسرو و دیوزاد، کلثوم ننه، بهرام و گل‌اندام، عاق والدین و جزاینها)
* رمانهای پهلوانی
* طومارهایی که در قهوه خانه می‌خوانند.
* نقالی و شاهنامه‌خوانی
* مرثیه در مرگ اشخاص سرشناس
* اشعاری که به مناسبت عید نوروز خوانده می‌شود.

== پیوند به بیرون ==

فرهنگ کامل اصطلاحات عامیانه فارسی